Historia

SBM „TORWAR” jest spółdzielnią lokatorsko–budowlaną zarejestrowaną w 1989 roku. Faktycznie jednak Spółdzielnia ta miała swój początek w 1958 roku, jako Międzyzakładowa Spółdzielnia Mieszkaniowa „Energetyka” zorganizowana z inicjatywy Ministerstwa Górnictwa i Energetyki oraz środowiska energetyków warszawskich.

SBM „TORWAR” posiada dwa osiedla „Ludna” i „Torwar”, które były pierwszymi osiedlami MSM „Energetyka”, od utworzenia której minęło prawie 50 lat.

1 stycznia 1979 roku w rezultacie decyzji władz i Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego doszło do zmian organizacyjnych w warszawskiej spółdzielczości mieszkaniowej i tzw. rejonizacji Spółdzielni.

Decyzje te spowodowały zmianę przynależności osiedli „Ludna” i „Torwar”, które wyłączono z MSM „Energetyka” przyłączając je do Śródmiejskiej Spółdzielni Mieszkaniowej.

W 1989 roku na fali zmian społeczno–politycznych w Polsce i inicjatywy samorządu osiedli „Ludna” i „Torwar” powrócono do początkowych „korzeni” powołując samodzielną Spółdzielnię mieszkaniową SBM „TORWAR". Powrót do pierwotnej nazwy, tj. SBM „Energetyka” był niemożliwy z uwagi na jej działalność na terenach Sadyby, Stegien i Wilanowa.

Aktualnie zasoby SBM „TORWAR” to 57 budynków o łącznej powierzchni użytkowej 163 tys. m², w tym 46 budynków mieszkalnych o powierzchni 139,9 tys. m², posiadające 3 214 lokali mieszkalnych.

Około 90% zasobów zostało zbudowanych w latach 1958 – 1975, według ówczesnych technologii i obowiązujących norm. Większość z tych budynków została zmodernizowana (termoizolacje ścian, wymiana instalacji c.o., wodno-kanalizacyjnych, pokrycia dachów itp.). W ostatnich latach zbudowano 6 nowoczesnych budynków o znacznie wyższym standardzie niż budynki z lat 1958-1975. Aktualnie w przygotowaniu do budowy znajdują się 4 następne budynki.

Obydwa osiedla znajdują się na Powiślu Czerniakowskim, które do II wojny światowej było głównie dzielnicą przemysłową Warszawy. W wyniku działań wojennych, zwłaszcza w czasie Powstania Warszawskiego, Powiśle to zostało prawie całkowicie starte z powierzchni. Cała zabudowa – zarówno przemysłowa jak i mieszkaniowa została zamieniona w gruzy i zgliszcza. Stała się pustynią pokrytą mogiłami setek powstańców, żołnierzy z Armii Berlinga oraz ludności cywilnej. Zatem obydwa te osiedla zostały zbudowane na terenie wyjątkowym, który można uznać jako „Czerniakowski krąg śmierci - 1944 rok”.

Budowa osiedli „Ludna” i „Torwar” zmieniła całkowicie charakter Powiśla Czerniakowskiego. Nie ma tu żadnego przemysłu, a wokół osiedli znajduje się wyjątkowo dużo zieleni. Dzięki temu, jak również dzięki położeniu „w zasięgu ręki” od centrum Warszawy, Powiśle Czerniakowskie można uznać za „miasto ogród” (przez analogie do dzielnic „garden city” w niektórych miastach krajów zachodnich).